ΠΟΛΙΤΙΚή Η ΤέΧΝΗ ΤΩΝ άΡΙΣΤΩΝ

Ήρθε ο καιρός των άριστων;
Πρέπει να έρθει;
Η στιγμή που εμείς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον μέλλον μας ενεργά έχει παρέρθει;
Οι πολιτικοί που ηγούνται των κομμάτων είναι οι άριστοι;
Οι βουλευτές μας; (εκλεγμένοι αντιπρόσωποι για την υπεράσπιση του λαού στην βουλή). Δεν λέω δεν είναι όλοι… υπάρχουν και καλοί, αλλά γιατί να μην είναι άπαντες ή έστω οι περισσότεροι… Έχουμε δημοκρατία σήμερα; Όταν ένας αποφασίζει για το εάν και πότε θα γίνουν εκλογές, και ποιός θα (εκπροσωπήσει) την κάθε πόλη; Πόσο μάλλον που στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν θα υπάρχει σταυρός παρά μόνο η λίστα… Εμείς χωρίς δικαίωμα επιλογής προσώπων μόνο κόμματος…
Σκεφτείτε λίγο διαφορετικά τα πράγματα!!! Εάν πραγματικά θα θέλαμε να μας αντιπροσωπεύουν οι άριστοι θα έπρεπε να είχαμε και την δυνατότητα να τους εκλέγουμε, σήμερα την έχουμε; Γιατί όπως όλοι πιστεύουμε άξιοι υπάρχουν από όλα τα πολιτικά κόμματα πως όμως θα μπορούσαμε να τους βγάλουμε προς τα έξω; Σήμερα επικρατή σε μεγάλο βαθμό η λογική του φελλού; Η πρώτη σκέψη που έκανα θα ήταν να υπήρχε ένα δίκαιο εκλογικό σύστημα…
Για παράδειγμα, έστω ότι στην πόλη Αρμονία υπήρχαν 12 κόμματα-πολιτικοί σχηματισμοί και εμείς είχαμε την δυνατότητα να επιλέγουμε ανάμεσα 60 άτομα που θα εκπροσωπούσαν τα δώδεκα κόμματα (πέντε υποψήφιοι επί δώδεκα κόμματα ίσον εξήντα). Θα βάζαμε σταυρό στον Πανδίων από το πρώτο κόμμα, στην Κλεισήθρα από το πέμπτο και τον Μέροψ από το δωδέκατο κόμμα. Η πόλη μας θα εκλέγει έξι βουλευτές, οι πρώτοι έξι από τους 60 σε ψήφους θα εκλέγονταν από την Πόλη μας. Το ίδιο θα γινόταν και από όλες της πόλις της Ελλάδος. Οι 300 που θα εκλεγόντουσαν θα αποτελούσαν την βουλή και κατόπιν θα έκαναν κυβέρνηση οι περισσότεροι.
Οι εκλογές θα γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια υποχρεωτικά.
Κανένας βουλευτής δεν θα είχε το δικαίωμα να βάλει υποψηφιότητα πάνω από δύο τετραετίες. Γιατί ξέρουμε ότι όποιος έχει το βάζο με το μέλι στο χέρι δεν μπορεί να το κρατάει για πολύ καιρό και κάποια στιγμή τα το βάλει μέσα. Όσοι εκλεγούν βουλευτές θα καταθέτουν τα περιουσιακά του στοιχεία και όταν θα αποχωρούν θα γίνεται σύγκριση για να δούμε εάν κάτι απόκτησαν κατά την διάρκεια της θητείας τους, καθότι η πολιτική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα και όλοι πάνε για να προσφέρουν στην Ελλάδα. Ο Περικλής κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του στην Πόλη των Αθηνών δεν έγινε πλουσιότερος ούτε κατά μία δραχμή. Πλούταρχου Βίοι Παράλληλοι Περικλής – Φάβιος Μάξιμος. Νόμοι καινούργιοι δεν χρειάζονται έχουμε αρκετούς απλά να εφαρμόζονται… Η πολυνομία είναι ο λαβύρινθος του κράτους.
Έτσι θα στηριζόμασταν στους ανθρώπους και όχι στενά στα κόμματα.
« ’ρχεσθαι μαθών άρχειν εκιστήσει ». ΣΟΛΩΝ (Όταν μάθεις να είσαι αρχόμενος (υπήκοος) τότε θα μάθεις να είσαι άρχων).

ΑΓΩΓή ΚΑΙ ΕΚΠΑίΔΕΥΣΗ ΠΑίΔΩΝ

Πολλοί πιστεύουν πως κάποιοι έχουν χάρισμα για να κάνουν κάτι, όμως την έμφυτη αρετή την σκοτώνει η τεμπελιά και τα μειονεκτήματα τα επουλώνει η εκπαίδευση. Φυτεύοντας ένα δέντρο όπως και μεγαλώνοντας ένα παιδί εάν το αφήσουμε απεριποίητο θα αναπτυχτεί στραβά και χωρίς πολλούς καρπούς ενώ αντίθετα με φροντίδα και προσοχή η ανάπτυξη του θα είναι μεγάλη και θα έχει έντονη καρποφορία.
Στο περιβάλλον που θα μεγαλώσει ακόμα και η παρέα του παίζουν σημαντικό ρόλο. Καθότι (Με κουτσό εάν συγκατοικείς θα μάθεις να κουτσαίνεις) Πλούταρχος – Περί παίδων αγωγής. Ο παιδαγωγός που θα επιλέξουμε για τα παιδία μας, είναι σαν τον πάσαλο που βάζουμε στο νεαρό φυτό, το ίδιο είναι και ο στυλοβάτης δάσκαλος… (Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις)… Δάσκαλος είναι: προσωπικό παράδειγμα, πρότυπο, εφαρμόζει την αγωγή ψυχών… που δεν σημαίνει στείρα γνώση-μνήμη αλλά παιδία… και φυσικά να μην φτάνουμε στην άλλη άκρη (Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις). (Πάν μέτρον άριστον εστί) χωρίς να φτάνουμε στην υπερβολή της γνώσης και σε συνεχή πίεση το πολύ είναι κακό ότι και εάν είναι αυτό, φανταστείτε τα φυτά μας να τα ποτίζουμε συνέχεια, θα σαπίσουν… και θυμηθείτε (Η ανάπαυση είναι το καρύκευμα της μάθησης). Τα ανθρώπινα αγαθά είναι μικρής αξίας για παράδειγμα:
Η λαμπρή καταγωγή είναι θέμα προγόνων.
Ο πλούτος πολύτιμος αλλά θέμα τύχης, αφού πολλές φορές αφαιρέθηκε από αυτούς που τον είχαν και δόθηκε σε κάποιους άλλους.
Η δόξα σπουδαία αλλά αβέβαιη.
Η ομορφιά περιζήτητη αλλά κρατάει λίγο.
Η υγεία πολύτιμη αλλά ευμετάβλητη.
Η σωματική δύναμη αξιοζήλευτη αλλά όχι για πάντα.
Το μόνο αθάνατο αγαθό είναι η παιδία. Η ανθρώπινη φύση έχει τον νου και τον λόγο ανίκητος από την τύχη, δεν αρρωσταίνει, δεν γερνάει, είναι άτρωτος.
Το μέλλον των παιδιών σας αλλά και το δικό σας εξαρτάτε από εσάς… (Γηράσκω αεί διδασκόμενος)

ΑΡΧΑίΑ ΕΛΛΗΝΙΚά ΟΝόΜΑΤΑ Ο-Ω

ΟΙΑΝΘΗ
ΟΙΔΙΠΟΔΗΣ
ΟΪΚΛΕΙΗΣ
ΟΪΛΕΥΣ
ΟΙΝΕΥΣ
ΟΙΝΟΒΙΟΣ
ΟΙΝΟΚΛΗΣ
ΟΙΝΟΜΑΟΣ Πατέρας της Ιπποδάμειας, ηττηθείς με δόλο από τον Πέλοπα
ΟΙΝΟΜΑΧΟΣ
ΟΙΝΟΨ
ΟΝΕΙΡΟΣ Άγγελος του Δία.
ΟΝΗΤΩΡ
ΟΝΟΜΑΚΛΗΣ
ΟΝΟΜΑΝΤΙΟΣ
ΟΠΙΤΗΣ
ΟΡΕΣΒΙΟΣ

ΟΡΕΣΤΗΣ
ΟΡΕΣΤΑΔΗΣ
ΟΡΕΣΤΗΣ (όρος + ίσταμαι) ο ορεσίβιος.

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ (πατρίς + κλέος) η δόξα της πατρίδος
ΟΡΘΑΙΟΣ
ΌΡΜΕΝΟΣ
ΟΡΣΙΛΟΧΟΣ
ΟΡΤΕΥΣ
ΟΡΤΙΛΟΧΟΣ
ΟΤΡΥΝΤΕΥΣ
ΟΥΚΑΛΕΓΩΝ
ΟΥΡΑΝΙΑ, της αστρονομίας
ΟΥΤΙΣ
ΟΦΕΛΕΣΤΗΣ
ΟΧΗΣΙΟΣ

ΠΑΙΗΩΝ
ΠΑΓΚΑΛΟΣ
ΠΑΙΩΝ
ΠΑΙΩΝΙΟΣ
ΠΑΛΜΥΣ
ΠΑΜΜΩΝ
ΠΑΝΑΙΤΙΟΣ (Παναίτιος) Στωικός φιλόσοφος (της μέσης περιόδου) δάσκαλος του Ποσειδωνίου.
ΠΑΝΑΚΕΙΑ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ
ΠΑΝΔΑΡΕΟΣ
ΠΑΝΔΑΡΟΣ

ΠΑΝΔΙΩΝ
ΠΑΝΔΟΚΟΣ
ΠΑΝΔΡΟΣΟΣ
ΠΑΝΘΟΟΣ
ΠΑΝΟΠΕΥΣ
ΠΑΝΟΠΗ
ΠΑΝΤΑΚΛΗΣ
ΠΑΝΤΕΥΣ
ΠΑΝΥΑΣΗΣ
ΠΑΝΥΑΣΗΣ ποιητής από την Αλικαρνασσό, θείος του Ηρόδοτου από την μητέρα του, ο οποίος δολοφονήθηκε από τον τύραννο της πόλης Λύγδαμι.
ΠΑΡΘΕΝΟΠΑΙΟΣ
ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ., σειρήνα
ΠΑΡΙΣ
ΠΑΡΙΣ
ΠΑΡΜΕΝΙΣΚΟΣ
ΠΑΣΙΘΕΗ
ΠΑΣΙΘΟΗ ( μια των Ωκεανίδων ) Κόρη του Ήλιου.
Πάτροκλος
ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ
ΠΕΔΑΡΙΤΟΣ
ΠΕΙΡΑΙΟΣ
ΠΕΙΡΙΘΟΣ
ΠΕΙΡΟΟΣ
ΠΕΙΣΑΝΔΡΟΣ
ΠΕΙΣΗΝΩΡΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ Τύραννος των Αθηνών.
ΠΕΛΑΓΩΝ
ΠΕΛΙΗΣ
ΠΕΛΟΨ
ΠΕΡΓΑΣΟΣ
ΠΕΡΔΙΚΑ - Αδελφή του Δαίδαλου.
ΠΕΡΙΒΟΙΑ
ΠΕΡΙΓΕΝΗΣ
ΠΕΡΙΗΡΗΣ

ΠΕΡΙΚΛΥΜΕΝΟΣ
ΠΕΡΙΘΟΥΣ
ΠΕΡΙΚΛΗΣ (περί + κλέος) ο ένδοξος
ΠΕΡΙΚΤΙΟΝΗ ( μητέρα ΠΛΑΤΩΝΟΣ) ΠΑΣΙΦΑΗ Κόρη του Ήλιου.
ΠΕΡΙΜΗΔΗΣ
ΠΕΡΙΜΟΣ
ΠΕΡΙΦΑΣ
ΠΕΡΙΦΗΤΗΣ - Ληστής στην περιοχή Επιδαύρου τον οποίο φόνευσε ο Θησεύς
ΠΕΡΟΙΔΑΣ. (στρατηγός του Μ. Αλεξάνδρου, αρχηγός του ιππικού του)
ΠΕΡΣΕΦΟΝΕΙΑΠΕΡΣΗΙΔΑ - Μητέρα της Πασιφάης αδελφή του Αιήτη.
ΠΕΡΣΗΣ
ΠΕΡΦΗΤΗΣ

ΠΕΡΣΕΥΣ
ΠΕΤΕΩΣ
ΠΗΔΑΙΟΣ
ΠΗΛΕΓΩΝ
ΠΗΛΕΥΣ
ΠΗΝΕΛΕΩΣ

ΠΙΔΥΤΗΣ
ΠΗΝΕΛΟΠΕΙΑ
ΠΗΝΕΛΟΠΗ (πήνη: υφάδι + λέπω: εκτυλίσσω) η καλλιτέχνης υφάντρια.
ΠΗΡΩ
ΠΙΤΘΕΥΣ
ΠΙΤΥΑΣ
ΠΛΕΙΣΤΑΝΟΣ
ΠΛΕΙΣΤΑΡΧΟΣ
ΠΛΕΙΣΤΟΑΝΑΞ
ΠΛΕΙΣΤΟΛΑΣ
ΠΛΕΙΣΤΟΛΑΣ
ΠΛΕΙΣΤΩΝΑΚΤΑΣ
ΠΛΩΤΙΝΟΣ
ΠΟΔΑΓΡΗ
ΠΟΔΑΛΕΙΡΙΟΣ
ΠΟΔΑΛΕΙΡΙΟΣ - Ιατρός & υιός του Ασκληπιού
ΠΟΔΑΡΓΟΣ
ΠΟΔΑΡΚΗΣ
ΠΟΔΗΣΠΟΙΑΣ
ΠΟΚΡΙΣ
ΠΟΛΙΤΗΣ
ΠΟΛΥΑΙΜΩΝ
ΠΟΛΥΒΟΣ
ΠΟΛΥΓΝΩΤΗ
ΠΟΛΥΓΝΩΤΟΣ Γλύπτης.
ΠΟΛΥΔΑΜΑΣ
ΠΟΛΥΔΑΜΝΑ

ΠΟΛΥΔΩΡΗ
ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ (πολύ + δεύκος: γλεύκος) ο πολύ γλυκός
ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ
ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ

ΠΟΛΥΕΙΔΟΣ
ΠΟΛΥΚΑΣΤΗ
ΠΟΛΥΚΤΗΜΩΝ
ΠΟΛΥΜΗΛΗ
ΠΟΛΥΜΗΛΟΣ
ΠΟΛΥΜΝΙΑ - (πολύς + ύμνος) η θεία τραγουδίστρια, Μούσα, προστάτης της θρησκευτικής ποίησης
ΠΟΛΥΝΕΙΚΗΣ
ΠΟΛΥΝΗΟΣ

ΠΟΛΥΞΕΙΝΟΣ
ΠΟΛΥΞΕΝΗ (πολύ + ξενία) η πολύ φιλόξενη
ΠΟΛΥΠΕΡΧΩΝ¨ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ 4ος ΑΙΩΝΑΣ
ΠΟΛΥΠΗΜΩΝ
ΠΟΛΥΠΟΙΤΗΣ
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΙΔΑΣ
ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ
ΠΟΛΥΤΑΡΚΗΣ
ΠΟΛΥΦΕΙΔΗΣ
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ

ΠΟΛΥΦΗΤΗΣ
ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ
ΠΟΝΤΕΥΣ
ΠΟΝΤΟΝΟΟΣ
ΠΟΡΘΕΥΣ

ΠΟΣΕΙΔΑΩΝ
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΣ (Ποσειδώνιος) Έλληνας στωικός φιλόσοφος από την Απάμεια της Συρίας, ιδρυτής Σχολής στην Ρόδο.
ΠΡΑΞΙΑΔΗΣ
ΠΡΙΑΜΟΣ
ΠΡΟΑΥΓΑ,
ΠΡΟΘΟΗΝΩΡ
ΠΡΟΘΟΗΝΩΡ
ΠΡΟΘΟΟΣ

ΠΡΟΘΟΩΝ
ΠΡΟΙΤΟΣ
ΠΡΟΚΛΗΣ
ΠΡΟΚΛΟΣ
ΠΡΟΚΡΙΣ - Κόρη του Ερεχθέα.
ΠΡΟΜΑΧΟΣ
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ που μερικοί τον συγκαταλέγουν στους Τιτάνες, είχε πατέρα τον Ιαπετό και μητέρα την Ωκεανίδα Κλυμένη. Αδέλφια είχε τον Επιμηθέα, τον Άτλα και τον Μενοίτιο.
ΠΡΟΝΟΟΣ
ΠΡΟΤΙΑΩΝ
ΠΡΥΜΝΕΥΣ

ΠΡΥΤΑΝΙΣ
ΠΡΥΤΑΝΙΣ.
ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ έμεινε στην Αθήνα, όπου δίδασκε ως το 411 π.Χ.
ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ - Αχαιός: Ο πρώτος νεκρός του Τρωικού Πολέμου
ΠΡΩΤΕΥΣ
ΠΡΩΤΩ
ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ
ΠΤΟΛΕΜΑΪΣ
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ πήγε και στην Αίγυπτο και τότε ο Πολυτάρκης τον σύστησε με επιστολή του στον Άμαση
ΠΥΘΑΪΔΑ, μητέρα του πυθαγόρα.
ΠΥΘΑΪΣ
ΠΥΘΙΑΔΑ, γυναίκα του Αριστοτέλη
ΠΥΘΟΔΩΡΟΣ τον κατάγγειλε ως άθεο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα.
ΠΥΛΑΔΗΣ
ΠΥΛΑΙΜΕΝΗΣ
ΠΥΛΑΙΟΣ
ΠΥΛΑΡΤΗΣ
ΠΥΛΩΝ
ΠΥΝΕΛΕΩΝ
ΠΥΡΑΙΧΜΗΣ
ΠΥΡΑΣΟΣ
ΠΥΡΙΣ
ΠΥΡΡΟΣ (εκ του πυρρός) ο ξανθοκόκκινος
ΠΥΡΡΩΝ
ΠΥΣΤΙΛΟΣ
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ
ΡΑΔΙΝΗ & ΛΕΟΝΤΙΧΟΣ Το μνήμα τους ήταν στο δρόμο προς το Ηραίο της
ΡΕΑ
ΡΗΓΙΛΛΑ Σύζυγος του Ηρώδου του Αττικού.
ΡΗΝΗ
ΡΗΞΗΝΩΡ
ΡΗΣΟΣ
ΡΙΓΜΟΣ

ΣΑΛΜΩΝΕΥΣ
ΡΟΔΙΠΠΗ
ΡΟΔΟΚΛΗΣ
ΡΥΝΔΑΚΩ
ΡΩΞΑΝΗ - Σύζυγος του Μεγ. Αλέξανδρου
ΣΑΛΩΝΙΝΑ
ΣΑΜΟΥ. Όσοι υπέφεραν από έρωτα πήγαιναν εκεί να προσευχηθούν.
ΣΑΡΠΗΔΩΝ
ΣΑΤΝΙΟΣ
ΣΕΜΕΛΗ
ΣΘΕΝΕΛΑΟΣ
ΣΘΕΝΕΛΟΣ
ΣΙΚΕΛΗ
ΣΙΜΟΕΙΣΙΟΣ
ΣΙΣΥΦΟΣ

ΣΤΕΝΤΩΡ
ΣΚΑΡΙΦΙΔΑΣ
ΣΚΥΛΛΑ
ΣΟΛΩΝ (πιθανώς από το ρ. Σέλλω: σείω) ο διασείσας το παλαιό, ριζοσπάστης
ΣΟΟΣ
ΣΟΦΟΚΛΗΣ (σοφός + κλέος) ο έχων δόξα σοφού
ΣΠΕΙΩΤΗΘΥΣ
ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΣ, μαθητής του ΠΛΑΤΩΝΑ.
ΣΤΙΧΙΟΣ
ΣΤΡΑΤΙΟΣ
ΣΤΡΑΤΟΒΑΤΗΣ
ΣΤΡΑΤΟΛΑΟΣ
ΣΦΗΛΟΣ
ΣΦΟΔΡΙΑΣ
ΣΧΕΔΙΟΣ
ΣΩΚΟ

ΣΤΑΛΑΙΜΕΝΗΣ
ΣΩΚΡΑΤΗΣ (σώζω + κράτος) ο σωτήρ του κράτους
ΣΩΣΤΡΑΤΙΔΑΣ
ΤΑΕΙΡΕΣΙΗΣ
ΤΑΛΑΟΣ
ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ
ΤΑΝΤΑΛΟΣ
ΤΑΡΓΥΤΑΟ (γιος τού Δία ) - Διόδωρος Σικελιώτης-
ΤΑΥΡΙΑΣ
ΤΕΚΤΩΝ

ΤΕΛΑΜΩΝ
ΤΕΛΕΣΘΩ ( ΩΚΕΑΝΙΣ )
ΤΕΛΕΥΤΙΑΣ
ΤΕΛΛΙΣ
ΤΕΝΘΡΗΔΩΝ
ΤΕΡΠΙΟΣ
ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ (τέρπω+χορός) η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα προστάτης του χορού και της χορικής ποίησης
ΤΕΤΑΜΟΣ

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ
ΤΕΥΘΡΑΣ
ΤΕΥΚΡΟΣ
ΤΗΔΕΥΣ
ΤΗΔΕΥΣ
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (τηλέ: μακριά+μάχομαι) ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος
ΤΗΛΕΜΟΣ
ΤΗΛΕΦΑΝΗΣ
ΤΗΛΕΦΙΔΗΣ
ΤΙΘΩΝΟΣ
ΤΙΜΑΙΑ
ΤΙΜΑΡΕΤΗ
ΤΙΜΟΚΡΑΤΗΣ
ΤΙΜΟΛΕΩΝ (τιμή+λέων) ο ισχυρός ως λέων
ΤΙΤΥΟΣ ΤΡΗΧΟΣ
ΤΡΟΙΖΗΝΟΣ
ΤΡΩΙΛΟΣ
ΤΡΩΣ
ΤΥΔΕΥΣ
ΤΥΜΙΧΑ
ΤΥΝΔΑΡΕΟΣ

ΤΥΦΩΝΕΥΣ
ΤΥΡΣΗΝΙΣ
ΤΥΡΩ
ΤΥΧΙΟΣ
ΥΑΝΘΙΣ Δισέγγονος του Σίσυφου. Βασίλευσε στην Κόρινθο.
ΥΑΣ (Ύας) Αδελφός των Υάδων (Μυθολογία)
ΥΔΥΛΗ
ΥΛΗ - ( θυγατέρα του ΘΕΣΠΙΟΥ του Βοιωτού )
ΥΜΝΙΣ
ΥΠΑΤΙΑ - Αλεξανδρινή φιλόσοφος του 4ου π.Χ. Αιώνα.
ΥΠΕΙΡΟΧΟΣ
ΥΠΕΡΕΙΔΗΣ, κορυφαίος Αττικός ρήτορας, υιός του Γλαυκίππου.
ΥΠΕΡΗΝΩΨ
ΥΠΕΡΙΠΠΗ - (Υπερίππη) Μια των θυγατέρων του Δαναού.
ΥΠΕΡΜΕΝΗΣ
ΥΠΕΡΟΧΗ
ΎΡΤΑΚΟΣ
ΎΡΤΙΟΣ
ΥΨΙΚΛΗΣ
ΥΨΙΠΥΛΗ - θυγατέρα του βασιλιά της Λήμνου Θόαντα. .
ΦΑΕΔΩΝ
ΦΑΙΔΙΜΟΣ
ΦΑΙΔΡΑ - (φαιδρός < φως) η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη. ΦΑΙΔΡΗ ΦΑΙΔΩΝ (φως) ο λαμπρός καθ όλα ΦΑΙΝΑΡΕΤΗ - ( μητέρα ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ) ΦΑΙΣΤΟΣ ΦΑΛΚΗΣ ΦΑΝΩ, ΦΑΥΣΙΟΣ ΦΕΙΔΑΣ

ΦΕΙΔΙΠΠΟΣ
ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ Αθηναίος ημεροδρόμος, πήγε στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια για τη μάχη του Μαραθώνα. Διέτρεξε πεζή την απόσταση από την Αθήνα στη Σπάρτη ( 1140 σταδίων ) σε δυο ημέρες.
ΦΕΙΔΩΝ
ΦΕΡΕΚΛΟΣ
ΦΕΡΕΝΙΚΗ - Άλλος τύπος του ονόματος Βερενίκη, (φέρω+νίκη) η νικηφόρος
ΦΕΡΗΣ
ΦΕΡΟΥΣΑ

ΦΡΟΝΤΙΣ
ΦΗΜΗ - (Φήμη) Θεά, προσωποποίησης της μεταδόσεως του λόγου.
ΦΗΜΙΟΣ
ΦΙΛΑΓΟΡΑΣ
ΦΙΛΑΜΕΙΛΕΙΔΗΣ
ΦΙΛΗΤΩΡ

ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ
ΦΙΛΙΠΠΗ
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (φιλώ+ίππος) ο αγαπών τους ίππους
ΦΙΛΙΣΤΙΩΝ (Φιλιστίων) Διάσημος ιατρός από τους Επιζεφυρίους Λοκρούς.
ΦΙΛΟΓΕΝΗΣ Αθηναίος, μαζί με τον αδελφό του Δάμωνα ίδρυσαν τη Φωκαία.
ΦΙΛΟΙΤΙΟΣ
ΦΙΛΟΚΛΗΣ (Φιλοκλής) Τραγικός ποιητής ανηψιός του Αισχύλου.
ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ (Φιλοκτήτης) Ηγεμών της Μαγνησίας, συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο.
ΦΙΛΟΜΕΔΟΥΣΑ
ΦΙΛΟΜΗΛΑ - (φιλώ+μέλος) η φιλόμουσος, η φίλη της αρμονίας.
ΦΙΛΟΜΥΛΑ - Υπήρξε αρχηγός των γυναικών της Δαυλίδας, που πρόσφερε
ΦΙΛΟΝΟΜΗ - Παντρεύτηκε το γιο του Ποσειδώνα Κύκνο
ΦΙΛΟΝΟΜΟΣ
ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ (Φιλότιμος) Ιατρός μαθητής του Πραξαγόρα ασχοληθείς με την ανατομική (290 π.Χ.).
ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ (Φιλούμενος) Έλλην ιατρός στην Ρώμη, συγγραφεύς των πραγματειών «γυναικεία» και «περί θεραπείας».
ΦΙΛΟΦΡΩΝ (Φιλόφρων) (α) Ποιητής του Δ’ π.Χ., γνωστός ως διθυραμβοποιός, (β) Έλλην στρατηγός στην υπηρεσία του Νεκτανεβώ.
ΦΙΛΟΧΑΡΙΔΑΣ
ΦΙΛΟΧΟΡΟΣ (Φιλόχορος) Αθηναίος ιστορικός του Γ’ π.Χ.
ΦΙΛΤΙΣ (Φιλτίς) Κόρη του αστρονόμου Ευδόξου του Κνιδίου.
ΦΙΛΥΛΛΑ,
ΦΙΛΥΛΛΙΟΣ (Φιλύλλιος) Αθηναίος κωμικός ποιητής σύγχρονος του Αριστοφάνους.
ΦΙΛΥΡΑ (Φιλύρα) (α) κόρη του Ωκεανού (β) σύζυγος του Ναυπλίου.
ΦΙΛΩ
ΦΙΛΩΝ Θηβαίος πολεμιστής, αξιωματικός του Μεγ. Αλέξανδρου.
ΦΙΝΤΙΑΣ,
ΦΙΝΤΥΣ
ΦΛΟΓΙΔΑΣ
ΦΟΒΟΣ (Φόβος) Υιός του Άρη αδελφός του Δείμου, προσωποποίησης του τρόμου.
ΦΟΙΒΙΔΑΣ
ΦΟΙΒΙΣ
ΦΟΙΒΟΣ (φάος:φως) ο ακτινοβόλος
ΦΟΙΝΙΞ
ΦΟΡΒΑΣ

ΦΟΡΚΥΣ
ΦΡΑΔΜΩΝ
ΦΡΙΞΟΣ (φρίττω) ο τρομακτικός.
ΦΡΟΝΙΟΣ
ΦΡΟΝΤΙΣ
ΦΥΗ, Ηρόδοτος βιβλίοα §60
ΦΥΛΑΚΙΣ
ΦΥΛΑΚΟΣΦΥΛΑΣ
ΦΥΛΕΥΣ
ΦΩΚΟΣ (Φώκος) (α) Υιός του Ορνυτίωνος, εγγονός του Σισύφου (μυθολ.), (β) πατήρ και υιός του στρατηγού Φωκίωνος, (γ) Σάμιος αστρολόγος, ΣΤ’ π.Χ.
ΧΑΙΡΩΝ
ΧΑΛΚΗΔΩΝ
ΧΑΛΚΩΝ
ΧΑΡΑ,
ΧΑΡΙΛΑΟΣ
ΧΑΡΙΣ
ΧΑΡΙΤΗ
ΧΑΡΟΠΟΣ
ΧΑΡΟΨ
ΧΑΡΥΒΔΙΣ

ΧΙΜΑΙΡΑ
ΧΕΙΛΩΝΙΣ
ΧΕΙΡΙΜΑΧΟΣ
ΧΕΙΡΩΝ

ΧΕΡΣΙΔΑΜΟΣ
ΧΕΚΡΑΤΕΙΑ
ΧΙΛΩΝ , Λακεδαιμόνιος υιός του Δαμαγήτου
ΧΙΛΩΝΙ
ΧΙΛΩΝΙΣ.
ΧΙΟΝΗ
ΧΙΟΝΗ - Γυναίκα του Ποσειδώνα.
ΧΛΟΗ
ΧΛΩΡΙΣ
ΧΡΟΜΙΟΣ, Ηρόδοτος βιβλίοα §82
ΧΡΟΜΙΣ
ΧΡΥΣΑΝΘΙΣ
ΧΡΥΣΗΙΣ Ομηρική ηρωϊδα, (χρυσός) η πολύτιμη, η χρυσαφένεια
ΧΡΥΣΗΣ
ΧΡΥΣΙΠΠΗ - Μια από τις Δαναϊδες.
ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ
ΧΡΥΣΣΑΛΙΣ
ΨΥΧΗ, η αγαπημένη του έρωτα.
ΩΔΗ
ΩΚΥΑΛΟΣ
ΩΚΥΛΛΟΣ
ΩΚΥΜΕΝΗΣ
ΩΛΗΝ ( προομηρικός μουσικός και εποποιός) συνέθεσε θαυμάσιους ύμνους
ΩΠΙ
ΩΡΕΙΘΥΙΑ
ΩΡΙΩΝ
ΏΡΟΣ
ΩΡΟΤΥΧΟΣ
ΩΤΟΣ (Ώτος) Υιός του Αλωέως, αδελφός του Εφιάλτη (μυθολ. Αλωάδαι).
ΩΦΕΛΙΑ
ΏΨ

ΑΡΧΑίΑ ΕΛΛΗΝΙΚά ΟΝόΜΑΤΑ Ι-Ο

ΙΠΠΟΔΑΜΑΣ
ΊΛΟΣ
ΊΜΒΡΙΟΣ
ΙΝΩ
ΙΞΙΟΝΗ
ΙΟΚΑΣΤΗ - (ίον + κάζω: στολίζω) η ωραία ως μενεξές.
ΙΟΛΑΣ
ΙΟΦΩΝ
ΙΠΠΑΛΚΙΜΟΣ
ΙΠΠΑΡΧΙΑ
ΊΠΠΑΣΟΣ, γεωμέτρης (~510 π.Χ.)
ΙΠΠΙΤΑΣ
ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑ
ΙΠΠΟΔΑΜΟΣ Σπουδαίος πολεοδόμος και φιλόσοφος, σύγχρονος του Περικλή , Σχεδίασε το ρυμοτομικό και κατασκεύασε το υδραγωγείο της αρχαίας πόλης του Πειραιά.
ΙΠΠΟΚΟΩΝ
ΙΠΠΟΛΥΤΗ - (ίππος + λύω) η αρματιλάτις.
ΙΠΠΟΜΑΧΟΣ
ΙΠΠΟΜΑΧΟΣ Μιλήσιος πολιτικός του 3ου π.Χ. Αιώνα .
ΙΠΠΟΜΕΔΩΝ Υιός του βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαου.
ΙΠΠΟΝΙΚΟΣ Αθηναίος στρατηγός, ανιψιός του Κίμωνα.
ΙΠΠΟΝΟΪΔΑΣ, Θουκιδίδης βιβλίοε §71
ΙΠΠΟΝΟΥΣ
ΙΠΠΟΤΗΣ
ΙΠΠΟΤΙΩΝ
ΊΡΙΣ - (ΕΙΡΩ:ΑΓΓΕΛΩ) η αγγελιοφόρος των θεών.
ΊΡΟΣ
ΙΣΑΝΩΡ
ΙΣΙΑΣ
ΙΣΙΔΑΣ
ΙΣΙΔΩΤΟΣ
ΊΣΟΣ
ΊΣΑΝΔΡΟΣ
ΙΣΧΑΓΟΡΑΣ
ΊΤΥΛΟΣ
ΙΤΥΜΟΝΕΥΣ
ΙΤΩΝΟΣ
ΙΦΕΥΣ
ΙΦΘΙΜΗ
ΙΦΙΑΝΑΣΣΑ
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ - (ίφι: ισχυρά + γίγνομαι) η πολύ ισχυρή.
ΙΦΙΔΑΜΑΣ
ΊΦΙΚΛΟΣ
ΙΦΙΚΛΗΣ Γιος του Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης. Αδελφός του Ηρακλή.
ΙΦΙΜΕΔΕΙΑ
ΙΦΙΝΟΟΣ
ΊΦΙΣ
ΙΦΙΤΙΩΝ
ΊΦΙΤΟΣ
ΙΩΛΚΙΟΣ
ΊΩΝ (ίον: άνθος) ο μενεξεδένιος.
ΙΩΝΗ Κόρη του ΩΚΕΑΝΟΥ και της ΓΗΣ, μητέρα της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
ΙΩΣΗΠΟΣ (Έργα για τον Ιουδαϊκό πόλεμο, Ιουδαϊκή αρχαιολογία)
ΚΑΔΜΟΣ
ΚΑΙΝΕΥΣ
ΚΑΛΗΣΙΟΣ
ΚΑΛΗΤΩΡ
ΚΑΛΙΑΝΔΗ - Νύμφη, γυναίκα του Αίγυπτου.
ΚΑΛΛΙΑΝΑΣΣΑ
ΚΑΛΛΙΑΝΕΙΡΑ
ΚΑΛΛΙΒΙΟΣ
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΔΑΣ
ΚΑΛΛΙΟΠΗ προστάτης της επικής ποίησης, (κάλλος+ωψ:οφθαλμός) η έχουσα ωραία μάτια.
ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ
ΚΑΛΥΔΩΝ (Καλυδών) Υιός του Άρεως και της Αστυνόμης, μετεμορφώθη από την Άρτεμιν εις βράχον. Επίσης και γυναικείο όνομα (Μυθολογία, μάχη Ηρακλέους-Αχελώου)
ΚΑΛΥΨΩ
ΚΑΛΧΑΣ
ΚΑΠΑΝΕΥΣ
ΚΑΠΥΣ
ΚΑΠΑΝΕΥΣ
ΚΑΣΣΑΝΔΡΗ
ΚΑΣΤΙΑΝΕΙΡΑ
ΚΑΣΣΙΟΠΗ, μητέρα της Ανδρομέδας. Μετά τον θάνατό της έγινε αστερισμός.
ΚΑΣΤΩΡ
ΚΑΦΙΡΑ Κόρη του Ωκεανού, τροφός του Ποσειδώνα
ΚΕΑΔΗΣ
ΚΕΒΗΣ Θηβαίος μαθητής του Σωκράτη .
ΚΕΒΡΙΟΝΗΣ
ΚΕΛΑΙΝΕΥΣ
ΚΕΛΑΙΝΩ - ( μια των ΔΑΝΑΪΔΩΝ )
ΚΕΟΣ
ΚΕΡΚΟΠΑΣ
ΚΗΦΙΣΟΔΩΡΟΣ
ΚΙΚΕΡΩΝ (Διάσημο έργο του: Περί Φιλιας)
ΚΙΜΩΝ (χίμων: χειμών) ο θυελλώδης.
ΚΙΝΥΡΗΣ
ΚΛΕΙΤΟΣ
ΚΙΡΚΗ
ΚΙΣΣΗΙΣ
ΚΛΕΑΙΧΜΑ
ΚΛΕΑΝΔΡΙΔΗΣ
ΚΛΕΑΝΔΡΟΣ
ΚΛΕΑΝΘΗΣ (Στωικός Φιλόσοφος, αρχηγός της ομώνυμης σχολής)
ΚΛΕΑΡΧΟΣ (κλέος + άρχω) ο ένδοξος άρχων.
ΚΛΕΙΝΟΜΑΧΟΣ
ΚΛΕΙΣΙΘΗΡΑ
ΚΛΕΙΣΙΘΗΡΑ,
ΚΛΕΙΤΟΦΩΝ (.. Ρόδιος ιστορικός )
ΚΛΕΙΩ (κλέος) Η ένδοξη, Μούσα, προστάτης της ιστορίας
ΚΛΕΟΒΗΣ & ΒΙΤΩΝ Ζεύτηκαν στο άρμα προκείμενου να μεταφέρουν τη
ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ (κλέος + βουλή) ο επινοητικότατος.
ΚΛΕΟΜΒΡΟΤΟΣ¨ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ (κλέος + μένος) ο ένδοξος για τη γενναιότητά του.
ΚΛΕΟΝΙΚΗ -(κλέος + νίκη) η ένδοξη νικήτρια.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ - (κλέος + πάτρη) η δόξα της πατρίδος.
ΚΛΕΟΡΑ
ΚΛΕΟΣΤΡΑΤΟΣ (Μελέτησε τις ανωμαλίες στην κίνηση των πλανητών, υπολόγισε την «Οκταετηρίδα» συνδέοντας το ηλιακό με το σεληνιακό έτος, έζησε τον 5ο π.Χ. Αι.)
ΚΛΕΠΟΠΑΤΡΗ
ΚΛΥΜΕΝΗ
ΚΛΕΩΝΥΜΟΣ.
ΚΛΟΝΙΟΣ
ΚΛΟΝΙΟΣ
ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΗ
ΚΛΥΤΙΔΗΣ
ΚΛΥΤΙΟΣ
ΚΛΥΤΟΜΗΔΗΣ
ΚΛΥΤΟΝΙΟΣ
ΚΟΙΡΑΝΟΣ
ΚΟΠΡΕΥΣ
ΚΟΡΙΣΚΟΣ, πλατωνικός φιλόσοφος
ΚΟΡΩΝΙΣ - Η μητέρα του Ασκληπιού.
ΚΟΩΝ
ΚΡΕΙΩΝ
ΚΡΑΤΕΡΟΣ στρατηγός του Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΚΡΑΤΗΣ, υδραυλικός.
ΚΡΑΤΗΣΙΚΛΕΙΑ
ΚΡΗΘΕΥΣ
ΚΡΗΘΩΝ
ΚΡΙΤΩΝ (κρίνω) ο ευφυής.
ΚΡΟΙΣΜΟΣ
ΚΡΟΝΟΣ
ΚΤΕΑΤΟΣ
ΚΤΕΑΤΟΣ
ΚΤΗΣΙΟΣ
ΚΤΗΣΙΠΠΟΣ
ΛΑΕΡΤΗΣ
ΚΤΙΜΕΝΗ
ΚΥΚΝΟΣ - Υιούς του Άρεως τον οποίο φόνευσε ο Ηρακλής
ΚΥΜΟΔΟΚΗ
ΚΥΜΟΘΕΗ
ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ¨ αδελφός του ΑΙΣΧΥΛΟΥ. Σκοτώθηκε στον ΜΑΡΑΘΩΝΑ
ΚΥΝΙΣΚΑ
ΚΥΝΙΣΚΑ
ΛΑΔΙΚΟΣ
ΛΑΕΡΚΗΣ
ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ.
ΛΑΜΟΣ
ΛΑΜΠΕΤΙΗ
ΛΑΜΠΙΔΩ -( γυναίκα του ΑΡΧΙΔΑΜΟΥ )
ΛΑΜΠΟΣ
ΛΑΜΠΡΙΑΣ
ΛΑΜΠΩΤΑΣ
ΛΑΟΓΟΝΟΣ ΛΑΟΔΑΔΑΣ
ΛΑΟΔΑΜΕΙΑ
ΛΑΟΔΑΜΙΑ Κόρη του Αμύκλα
ΛΑΟΔΙΚΗ
ΛΑΟΔΟΚΟΣ
ΛΑΟΘΟΗ
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ
ΛΑΟΜΕΔΩΝ
ΛΑΟΝΟΜΗ
ΛΑΣΘΕΝΕΙΑ
ΛΑΦΙΛΟΣ
ΛΕΑΝΔΡΟΣ (λαός+ανήρ) ο ανδρείος του λαού.
ΛΕΙΑ - Αρχηγός των αμαζόνων.
ΛΕΙΩΔΗΣ
ΛΕΙΩΚΡΙΤΟΣ
ΛΕΟΝΝΑΤΟΣ¨ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ 4ος ΑΙΩΝΑΣ
ΛΕΥΚΙΟΣ
ΛΕΥΚΙΠΠΗ - (Λευκίππη) (α) Μία των Ωκεανίδων, (β) Μήτηρ του Πριάμου, (γ)
ΛΕΥΚΟΘΕΗ
ΛΕΥΚΟΝΟΗ - (Λευκονόη) Μητέρα του αργοναύτη Θερσάνορος εκ του Ηλίου.
ΛΕΥΚΟΣ
ΛΕΩΒΩΤΑΣ, ανηψιός του Λυκούργου, βασιλιάς της Σπάρτης (Ηρόδοτος)
ΛΕΩΝ (Λέων) (α) Βασιλεύς των Σπαρτιατών, Ε’ π.Χ., πατήρ του Ανταλκίδου, (β) όνομα Αθηναίων πολιτικών και στρατηγών του Ε’ και Δ’ Αιώνα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ
ΛΕΩΤΥΧΙΔΑΣ
ΛΗΔΗ
ΛΗΘΟΣ
ΛΗΪΗΤΟΣ ( από αυτόν έχουμε το ληϊτον έργον που μας προικοδότησε την έννοια και την λέξιν λειτούργημα )
ΛΗΪΤΟΣ
ΛΗΤΩ - (λανθάνω) η μυστηριώδης.
ΛΙΚΥΜΝΙΟΣ
ΛΙΝΟΣ, γιός του Απόλλωνα.
ΛΙΧΗΣ, Ηρόδοτος βιβλίοα §67
ΛΥΓΔΑΜΙΣ
ΛΥΚΑΡΙΟΣ
ΛΥΚΑΩΝ
ΛΥΚΙΜΝΙΟΣ
ΛΥΚΙΟΣ
ΛΥΚΟΜΗΔΗΣ - Βασιλεύς της Σκύρου και φονεύς του Θησέως
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ
ΛΥΚΟΦΟΝΤΗΣ
ΛΥΚΟΦΡΩΝ
ΛΥΚΩΝ
ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ (.. Του Αριστοφάνη)
ΛΥΣΣΑΝΔΡΟΣΜΑΙΜΑΛΟΣ
ΜΑΙΑΣ
ΜΑΙΡΑ ή ΜΑΡΙΑ - Κόρη του ΠΡΟΙΤΟΥ και της ΑΝΤΕΙΑΣ μητέρα του ΛΟΚΡΟΥ -
ΜΑΙΩΝ
ΜΑΚΑΡ
ΜΑΚΑΡΙΑ
ΜΑΝΔΡΟΚΛΕΙΔΑΣ
ΜΑΝΙΑ
ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ
ΜΑΝΤΙΟΣ
ΜΑΡΙΑ - Όνομα πανάρχαιο Ελληνικό
ΜΑΡΙΣ
ΜΑΡΠΗΣΣΑ
ΜΑΡΩΝΜΑΣΤΩΡ
ΜΑΧΑΝΙΔΑΣ¨ τύραννος της Σπάρτης
ΜΑΧΑΩΝ (Μαχάων) Υιός του Ασκληπιού και της Ηπιόνης, συνόδευσε τους Έλληνες εις την Τροία όπου εξετιμήθη ιδιαιτέρως ως ιατρός χειρούργος (Όμηρος)
ΜΕΓΑΠΕΝΘΗΣ
ΜΕΓΑΡΗ
ΜΕΓΑΣ
ΜΕΓΗΣ ΜΕΔΩΝ
ΜΕΓΙΣΤΟΝΟΣ
ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ
ΜΕΛΑΝΕΥΣ
ΜΕΛΑΝΘΕΥΣ
ΜΕΛΑΝΘΩ
ΜΕΛΑΝΙΠΠΟΣ
ΜΕΛΑΣΜΕΛΑΝΘΙΟΣ
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ
ΜΕΛΗΣΙΠΠΙΔΑ
ΜΕΛΙΝΝΑ
ΜΕΛΙΣΣΑ
ΜΕΛΙΤΗΜΗΔΕΣΙΚΙΚΑΣΤΗ
ΜΕΛΙΤΤΑ
ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ - (μέλπω) η ευφραίνουσα με το άσμα της, προστάτης της τραγωδία
ΜΕΜΝΩΝ
ΜΕΝΑΙΧΜΟΣ ο Προκοννήσιος γεννήθηκε γύρω στο 375 π.Χ. Στην Αλωπεκόννησο ή Προκόννησο της Προποντίδας, μαθητής του Ευδόξου, μάλλον από τη σχολή της Κυζίκου, τον ακολούθησε στην Αθήνα, στην οποία μαθήτευσε στην Ακαδημία του Πλάτωνα και αργότερα εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους καθηγητές της.
ΜΕΝΕΛΑΟΣ (μένος + λαός) η ορμή του λαού.
ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ (.. Του Πλάτωνα)
ΜΕΝΕΣΘΕΥΣ
ΜΕΝΕΣΘΗΣ
ΜΕΝΕΣΘΙΟΣ
ΜΕΝΙΚΕΥΣ
ΜΕΝΟΙΤΙΟΣ
ΜΕΝΤΗΣ
ΜΕΝΤΩΡ
ΜΕΝΩΝ
ΜΕΡΜΕΡΟΣ
ΜΕΡΟΨ
ΜΕΣΑΥΛΙΟΣ ΜΕΣΘΛΗΣ
ΜΕΤΑΓΕΝΗΣ
ΜΗΚΙΣΤΕΥΣ
ΜΗΝΑΣ
ΜΗΝΑΣ
ΜΗΡΙΟΝΗΣ
ΜΗΣΤΩΡ
ΜΗΣΤΩΡ
ΜΙΔΑΣ, γιος του ΓΟΡΔΙΑ
ΜΙΛΙΑΣ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ (μίλτος: ερυθρά βαφή) ο αιματώδης, ο ανδρείος.ΝΕΟΚΛΗΣ (νέος + κλέος) η νέα δόξα.
ΜΙΜΑΣ
ΜΙΝΩΣΜΝΗΣΟΣ
ΜΙΣΓΟΛΑΙΔΑΣ
ΜΝΗΣΑΡΕΤΗ ( το πρότερο όνομα της ΦΡΥΝΗΣ )
ΜΝΗΣΑΡΧΟΣ, πατέρας του Πυθαγόρα
ΜΟΙΡΙΣ
ΜΟΛΙΩΝ
ΜΟΛΟΣ
ΜΟΡΥΣ
ΜΟΣΧΟΣ
ΜΟΥΛΙΟΣ ΜΥΓΔΩΝ
ΜΟΥΣΑ
ΜΥΔΩΝ
ΜΥΙΑ
ΜΥΚΗΝΗ
ΜΥΝΗΣ
ΜΥΡΙΝΗΝΑΥΣΙΚΑ
ΜΥΡΤΗ
ΜΥΡΤΙΑ ( Αθηναία οπωροπόλις )
ΜΥΡΤΩ μύρτον η ευχάριστη ως μυρτιά.
ΝΑΝΝΑΚΟΣ
ΝΑΝΝΩ
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ υιός του θεού ΚΗΦΙΣΟΥ και της νύμφης ΛΕΙΡΙΩΠΗΣ
ΝΑΣΤΗΣ
ΝΑΤΕΥΣ
ΝΑΥΒΟΛΟΣ
ΝΑΥΚΛΗΣ
ΝΑΥΣΙΘΟΟΣ
ΝΑΥΣΙΚΑ (ναυς + καίνυμαι: υμνούμαι) η υμνούμενη από τους ναυτικούς
ΝΑΥΣΙΠΠΗ
ΝΑΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
ΝΑΥΣΙΦΑΝΗΣ από την Τέω για τον οποίο λένε ότι χρημάτισε δάσκαλος του Επίκουρου
ΝΕΑΙΡΑ
ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ ΝΕΣΤΩΡ
ΝΕΦΕΛΗ - (νέφω: χύνω ύδωρ) η προσφέρουσα ζωογόνον ύδωρ
ΝΗΪΣ -(γυναίκα του ΕΝΔΥΜΙΩΝΟΣ )
ΝΗΛΕΥΣ
ΝΗΜΕΡΤΙΣ
ΝΗΡΗΙΔΑ - σύντροφος της ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ.
ΝΗΡΙΤΟΣ
ΝΗΣΑΙΗ
ΝΙΚΑΙΝΕΤΟΣ (3ος π.X. Αιώνας) επικός ποιητής και επιγραμματοποιός, γεννήθηκε στα Άβδηρα και εγκαταστάθηκε στη Σάμο
ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ
ΝΙΚΑΡΕΤΗ η Κορινθία
ΝΙΚΑΡΧΟΣ
ΝΙΚΙΠΠΗ
ΝΙΚΟΚΡΕΟΝΤΑΣ Τύραννος της Κύπρου
ΝΙΟΒΗ
ΝΙΟΒΗ ,κόρη του Ταντάλου. Αναφέρεται και από τον 'Ομηρο στην Ιλιάδα ραψωδία Ω στίχος 602.
ΝΙΡΕΥΣ
ΝΙΣΘΑΪΑΔΟΥΣΑ
ΝΙΣΟΣ
ΝΙΣΩ
ΝΟΗΜΩΝΝΟΜΙΩΝ
ΝΥΜΦΟΚΛΗΣ
ΞΑΝΘΗ
ΞΑΝΘΙΠΠΗ η ξανθή ιππεύτρια.
ΞΑΝΘΟΣ
ΞΕΝΑΓΟΡΑΣ
ΞΕΝΑΡΗΣ
ΞΕΝΟΜΗΔΗΣ (Ξενομήδης) Έλλην ιστοριογράφος του Ε’ π.Χ. Αιώνα.
ΞΕΝΟΦΑΝΤΟΣ
Ξενοφών : ο ανδρείος ηγέτης των ξένων
ΟΓΧΗΣΤΟΣ
ΟΔΥΣΣΕΥΣ (οδύσσομαι: διώκομαι) ο διωκόμενος υπό των θεών.
ΟΘΡΥΑΔΗΣ, Ηρόδοτος βιβλίοα §82
ΟΘΡΥΟΝΕΥΣ
ΟΙΑΝΘΗ
ΟΙΔΙΠΟΔΗΣ
ΟΪΚΛΕΙΗΣ
ΟΪΛΕΥΣ
ΟΙΝΕΥΣ
ΟΙΝΟΒΙΟΣ
ΟΙΝΟΚΛΗΣ
ΟΙΝΟΜΑΟΣ Πατέρας της Ιπποδάμειας, ηττηθείς με δόλο από τον Πέλοπα σε
ΟΙΝΟΜΑΧΟΣ
ΟΙΝΟΨ
ΟΝΕΙΡΟΣ Άγγελος του Δία.
ΟΝΗΤΩΡ
ΟΝΟΜΑΚΛΗΣ
ΟΝΟΜΑΝΤΙΟΣ
ΟΠΙΤΗΣ
ΟΡΕΣΒΙΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ
ΟΡΕΣΤΑΔΗΣ
ΟΡΕΣΤΗΣ (όρος + ίσταμαι) ο ορεσίβιος.ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ (πατρίς + κλέος) η δόξα της πατρίδος
ΟΡΘΑΙΟΣ
ΌΡΜΕΝΟΣ
ΟΡΣΙΛΟΧΟΣ
ΟΡΤΕΥΣ
ΟΡΤΙΛΟΧΟΣ
ΟΤΡΥΝΤΕΥΣ

ΑΡΧΑίΑ ΕΛΛΗΝΙΚά ΟΝόΜΑΤΑ Δ-Ι

ΔΗΙΔΑΜΕΙΑ, σύζυγος του ΑΧΙΛΛΕΑ, μητέρα του ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΥ, θυγατέρα του βασιλέα της Σκύρου ΛΥΚΟΜΗΔΗ, που ήταν γιος του ΚΡΕΟΝΤΑ.
ΔΗΙΚΟΩΝ
ΔΗΙΜΑΧΟΣ ή ΔΑΙΜΑΧΟΣ (Δηίμαχος ή Δαϊμαχος) Ιστοριογράφος εκ Πλαταιών, Γ’ π.Χ.
ΔΗΙΟΠΙΤΗΣΔΗΙΟΧΟΣ
ΔΗΪΠΥΛΗ - (μητέρα ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ )
ΔΗΙΠΥΡΟΣ
ΔΗΙΦΟΒΟΣ (Δηίφοβος) Ο ανδρειότερος μετά τον Έκτορα υιός του Πριάμου.
ΔΗΙΦΟΝΤΗΣ Τρισέγγονος του Ηρακλή, βασίλευσε στο Άργος .
ΔΗΜΑΔΗΣ (Δημάδης) Αθηναίος ρήτορας (380-320 π.Χ.)
ΔΗΜΑΡΑΤΟΣ (Εξόριστος βασιλιάς της Σπάρτης, σύμβουλος του Ξέρξη την εποχή των Θερμοπυλών)
ΔΗΜΑΡΕΤΗ
ΔΗΜΗΤΗΡ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Δημήτριος) Όνομα (α) Μακεδόνων Βασιλέων, (β) Έλληνος βασιλέως της Βακτριανής, (γ) Ελλήνων Βασιλέων της Συρίας, (δ) Δημήτριος ο Βυζάντιος, περιπατητικός φιλόσοφος Α’ π.Χ., (ε) Δημήτριος ο Σκήψιος, ιστορικός Β’ π.Χ., (στ) Δημήτριος ο Φαληρεύς, Αθηναίος πολιτικός και περιπατητικός φιλόσοφος (350-283 π.Χ.).
ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ
ΔΗΜΟΚΟΩΝ
ΔΗΜΟΛΕΩΝ
ΔΗΜΟΝΙΚΗ
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ (δήμος+ σθένος) η δύναμη του λαού.
ΔΗΜΟΣΤΡΑΤΟΣ (Δημόστρατος) Αθηναίος δημαγωγός κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο.
ΔΗΜΩ
ΔΙΑΙΟΣ (Δίαιος) Στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, αυτοκτόνησε μετά την ήττα από τους Ρωμαίους στην Κόρινθο 164 π.Χ.
ΔΙΔΥΜΟΣ (Δίδυμος) Γραμματικός και κριτικός της Αλεξανδρινής σχολής.
ΔΙΔΩ - Κόρη του βασιλιά της Τύρου Αγήνορος, αδελφή του Πυγμαλίωνος.
ΔΙΟΓΕΝΕΙΑ κόρη του ΚΗΦΙΣΣΟΥ, σύζυγος του ΦΡΑΣΙΜΟΥ και μήτηρ της ΠΡΑΞΙΘΕΑΣ, συζύγου του ΕΡΕΧΘΕΩΣ. ( Απολλόδωρος ΙΙΙ,196)
ΔΙΟΓΕΝΗΣ Λαέρτιος , (Ζευς+γένος) ο Θεογένητος στο 9ο Βιβλίο του λέει για τον Ξενοφάνη: "...αγοράστηκε σαν δούλος και ελευθερώθηκε από τους Πυθαγόρειους Παρμενίσκο και Ορεστάδη, όπως λέει ο Φαβωρίνος στο πρώτο των "Απομνημονευμάτων" "
ΔΙΟΔΟΤΟΣ (Διόδοτος) Έλληνες βασιλείς της Βακτριανής.
ΔΙΟΔΩΡΑ (Διοδώρα) Μητέρα του Ξενοφώντος σύζυγος του Γρύλλου.
ΔΙΟΚΛΗΣ

ΔΙΟΜΕΔΟΝΤΑΣ
ΔΙΟΜΗΔΗΣ (Διός+ μέδων:άρχων) ο άρχων με θεία δύναμη. Ορθότερη γραφή του Διομίδης.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ (Διονύσιος) Όνομα (α) τυράννων των Συρακουσών, (β) Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, τεχνογράφος και ιστοριογράφος Α’ μ.Χ. (Ρώμη), (γ) Διονύσιος ο Θράξ, Αλεξανδρινός γραμματικός Β’ π.Χ., κ.ά.
ΔΙΟΝΥΣΟΔΩΡΟΣ ο Μήλιος (2-1 αι. Π.Χ.) Οι αναφορές σε αυτόν δείχνουν ότι ήταν γεωμέτρης και ότι καταγόταν από τη Μήλο (Στράβων, Πλίνιος)
ΔΙΟΠΕΙΘΗΣ
ΔΙΟΣ
ΔΙΟΤΙΜΑ ( ιέρεια Μαντινείας, δίδαξε φιλοσοφία τον ΣΩΚΡΑΤΗ )
ΔΙΟΤΙΜΑ - ( ιέρεια Μαντινείας, δίδαξε φιλοσοφία τον ΣΩΚΡΑΤΗ )
ΔΙΟΦΑΝΗΣ (Διοφάνης) Στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, Β’ π.Χ.
ΔΙΟΧΑΙΤΑ
ΔΙΟΧΑΙΤΑΣ
ΔΙΦΡΙΔΑΣ
ΔΙΩΝΑΣΣΑ
ΔΙΩΝΥΣΟΣ
ΔΙΩΡΗΣ
ΔΟΛΙΟΣ

ΔΟΛΟΠΙΩΝ
ΔΟΛΟΨ
ΔΟΛΩΝ
ΔΟΡΥΚΛΟΣ
ΔΟΥΡΙΣ (Δούρις) Αγγειογράφος του Ε’ π.Χ.
ΔΡΑΚΙΟΣ

ΔΡΗΣΟΣ
ΔΡΑΚΩΝ (Δράκων) Ο πρώτος νομοθέτης των Αθηνών, Ζ’ π.Χ.
ΔΡΥΑΣ
ΔΡΥΟΨ
ΔΥΜΑΣ
ΔΥΝΑΜΕΝΗ
ΔΩΡΙΔΑ - Μητέρα των Νηρηίδων.
ΔΩΡΙΣ
ΔΩΡΙΣΘΟΣ.
ΔΩΣΙΘΕΑ
ΔΩΤΩ
ΕΙΔΟΘΕΗ
ΕΙΛΕΙΘΥΙΑ

ΕΚΑΒΗ
ΕΙΡΗΝΗ, θυγατέρα του Δία και της Θέμιδος, αδελφή της Ευνομίας.
ΕΚΑΜΗΔΗ
ΕΚΠΡΕΠΗΣ
ΈΚΤΩΡ
ΕΚΦΑΝΗΣ
ΈΚΦΑΝΤΟΣ
ΕΚΦΑΝΤΟΣ (Έκφαντος) Πυθαγόρειος φιλόσοφος και αστρονόμος εκ Συρακουσών ή εκ Κρότωνος.
ΈΛΑΤΟΣ
ΕΛΑΤΡΕΥΣ
ΕΛΕΙΟΣ
ΕΛΕΝΗ
ΈΛΕΝΟΣ
ΕΛΙΚΑΩΝ
ΕΛΙΚΩΝΙΣ ( θυγατέρα ΘΕΣΠΙΟΥ )
ΈΛΛΗΝ
ΕΛΟΡΙΣ
ΕΛΠΗΝΩΡ

ΕΝΙΠΠΕΥΣ
ΕΛΠΙΝΙΚΗ - (Ελπινίκη) Θυγάτειρα του Μιλτιάδου ετεροθαλής αδελφή του Κίμωνα.
ΕΜΠΕΔΙΑΣ
ΕΝΔΥΜΙΩΝ (Ενδημιών) Υιός του Αεθλίου και της Καλύκης ή του Διός και της Πρωτογενείας, υπερβολικά ωραίος νεανίας φέρεται και ως σοφός και αστρολόγος. (σήμερα, αστεροειδής υπ. Αριθμ. 342)
ΈΝΝΟΜΟΣ
ΈΝΤΙΜΟΣ
ΕΝΥΕΥΣ
ΕΝΥΩ
ΕΞΑΡΧΟΣ
ΕΞΗΚΕΣΤΙΔΗΣ πατέρας του Σόλωνα
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ (επί+ άμεινον) ο προοδευτικός.
ΕΠΕΙΓΕΥΣ
ΕΠΕΙΟΣ
ΕΠΗΡΑΤΟΣ
ΕΠΙΚΑΣΤΗ

ΕΡΙΦΥΛΗ
ΕΠΙΚΛΗΣ

ΕΠΗΡΙΤΟΣ
ΕΠΙΚΥΔΗΣ Δημαγωγός Αθηναίος, αντίπαλος του Θεμιστοκλή.
ΕΠΙΚΥΔΙΔΑΣ
ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ, από την Κνωσό υιός του Φαιστίου.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΟΣ
ΕΠΙΤΑΔΕΥΣ
ΕΡΑΤΩ (ερώ: αγαπώ) η αξιολάτρευτη, Μούσα
ΕΡΓΑΝΗ - Προσωνύμιο της Αθηνάς.
ΕΡΕΤΜΕΥΣ
ΕΡΕΥΘΑΛΙΩΝ
ΕΡΕΧΘΕΥΣ

ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΣ
ΕΡΙΣ Αδελφή του Άρη .
ΕΡΙΣ - Αδελφή του Άρη .
ΕΡΙΦΥΛΗ - (έρι: πολύ+ φύλον) η έξοχη των γυναικών.
ΕΡΙΩΠΙΣ
ΕΡΜΗΣ
ΕΡΜΙΑΣ, μαθητής του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη
ΕΡΜΙΟΝΗ
ΕΡΜΙΠΠΗ
ΕΡΜΙΠΠΟΣ
ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ (συνομιλεί με τον Σωκράτη στον Κρατύλο του Πλάτωνος)
ΕΡΜΟΔΟΤΟΣ (Λυρικός Ποιητής)
ΕΡΜΟΚΛΗΣ
Ερμοκράτης και Έυφημος, Θουκιδίδης βιβλίοζ §75 Κλεανδρίδης, Θουκιδίδης βιβλίοζ §93
ΕΡΠΥΛΛΙΔΑ, δεύτερη γυναίκα του Αριστοτέλη
ΕΡΣΗ
ΕΡΥΘΡΑ ΄μια εκ των Θεσπιάδων.
ΕΡΥΛΑΟΣ
ΕΡΥΜΑΣ
ΕΡΥΞΩ. (σύζυγος του Αρκεσιλάου,γιου του Οδυσσέα και της Πηνελόπης)
ΕΣΤΙΑ, η Θεά της οικογένειας.
ΕΤΕΟΚΛΗΣ (ετεός: αληθής+ κλέος) ο έχων αληθινή δόξα
ΕΥΑΓΟΡΑΣ (ευ+ αγορεύω) ο καλός ομιλητής.
ΕΥΑΝΘΗΣ
ΕΥΑΝΘΗΣ Γιος του Οινοπίωνος από την Κρήτη.
ΕΥΑΡΧΙΠΠΟΣ
ΕΥΒΙΟΣ (Εύβιος) (α) Υιός του Μέγητος και της Περιβοίας, φονευθείς υπό του Νεοπτολέμου, (β) Όνομα αρκετών επιφανών Αθηναίων, (γ) Στωικός φιλόσοφος, (δ) Θηβαίος γλύπτης, κλπ.
ΕΥΒΟΙΟΣ (Εύβοιος) Όνομα αρχαίου ποιητή εκ Πάρου.
ΕΥΒΟΥΛΙΔΗΣ, αντίπαλος και εχθρός του Αριστοτέλη.
ΕΥΒΟΥΛΟΣ (Εύβουλος) Όνομα (α) Αθηναίου στρατηγού κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, (β) Αθηναίου σοφιστού, (γ) Αθηναίου πολιτικού του Δ’ π.Χ. (δ) κωμικού ποιητή, (ε) Αλεξανδρινού φιλοσόφου (Β’π.Χ.), κλπ.
ΕΥΔΑΜΙΔΑΣ (Ευδαμίδας) Όνομα βασιλέων της Σπάρτης
ΕΥΔΑΜΟΣ
ΕΥΔΑΜΟΣ (Εύδαμος) Όνομα στρατηγών και ναυάρχων της Αλεξανδρινής εποχής.
ΕΥΔΙΟΣ
Ευδοξία - (ευ+ δόξα) η έχουσα καλή φήμη.
ΕΥΔΩΡΟΣ
ΕΥΔΩΡΟΣ (Εύδωρος) (α) Υιός του Ερμού και της Πολυμήλης, (β) Φιλόσοφος εξ Αλεξανδρείας (Β’π.Χ.)
ΕΥΕΛΘΩΝ (Ευέλθων) Βασιλεύς της Σαλαμίνος (Κύπρος) 527 π.Χ.
ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΣ (Ευέλπιστος) Διάσημος χειρουργός, έζησε στην Ρώμη την εποχή του Τιβερίου.
ΕΥΕΡΓΙΔΗΣ (Ευεργίδης) Αθηναίος αγγειογράφος, ΣΤ’ π.Χ.
ΕΥΕΤΙΩΝ (Ευετίων) (α) Αθηναίος στρατηγός (414 π.Χ.), (β) Αθηναίος ναύαρχος (324 π.Χ.), κ.ά.
Ευήμερος
ΕΥΗΜΕΡΟΣ: (4ος - 3ος αιώνας π.χ.) Φιλόσοφος από τη Μεσσήνη ή από την Τεγέα ή από την Κω, έγινε διάσημος με το έργο του "Ιερά αναγραφή" στο οποίο προσπάθησε να αποδείξει ότι οι θεοί και ήρωες της μυθολογίας ήταν άνθρωποι που διακρίθηκαν στη ζωή και θεοποιήθηκαν μετά το θάνατό τους.
ΕΥΗΝΙΝΗ
ΕΥΗΝΟΣ
ΕΥΗΝΩΡ
ΕΥΙΠΠΟΣ
ΕΥΚΛΕΙΔΑΣ
ΕΥΚΤΗΜΩΝ (Ευκτήμων) Όνομα (α) Αθηναίου αστρονόμου (432 π.Χ.), (β) Άρχοντος των Αθηνών (408 π.Χ.), (γ) Αθηναίου στρατηγού (412 π.Χ.), κ.ά.
ΕΥΜΑΙΟΣ
ΕΥΜΗΔΗΣ

ΕΥΜΗΛΟΣ
ΕΥΝΗΟΣ
ΕΥΝΟΜΙΑ - (ευ+ νέμω: διανέμω) η δίκαιη χορηγός των αγαθών.
ΕΥΝΟΜΟΣ
ΕΥΠΕΙΘΗΣ
ΕΥΠΟΡΟΣ (Εύπορος) Θεσσαλός γλύπτης (Β’ π.Χ.), και άλλοι.
ΕΥΠΩΛΙΑ
ΕΥΡΙΔΙΚΗ

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ
ΕΥΡΥΑΔΗΣ
ΕΥΡΥΑΛΟΣ
ΕΥΡΥΑΝΑΞ (Ευρυάναξ) Στρατηγός των Σπαρτιατών
ΕΥΡΥΑΝΑΣΣΑ - (Ευρυάνασσα) Θυγάτηρ του Πακτωλού σύζυγος του Ταντάλου, κ.α.

ΕΥΡΥΔΑΜΑΣ
ΕΥΡΥΒΑΤΟΣ ή ΕΥΡΥΒΑΤΗΣ (Ευρύβατος ή Ευρυβάτης) Όνομα αρχαίου απατεώνος εξ Αθηνών ή Αιγίνης, κ.α.
ΕΥΡΥΒΙΑ - (Ευρυβία) Θυγάτηρ του Πόντου και της Γης, αδελφή του Νηρέως.
ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ (ευρύς+ βία) ο πολύ αυταρχικός.
ΕΥΡΥΒΩΤΑΣ (Ευρυβώτας) Όνομα (α) τοξάρχου του στρατού του Μεγ. Αλεξάνδρου, (β) Δισκοβόλου.
ΕΥΡΥΔΑΜΕΙΑ - ( θυγατέρα του ΔΙΑΚΤΟΡΙΔΗ )
ΕΥΡΥΔΙΚΗ - (ευρύς+ δίκη) η πολύ δίκαιη.
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ - (ευρύς+ κλέος) η πολυένδοξη.
ΕΥΡΥΚΛΕΙΔΑΣ
ΕΥΡΥΛΟΧΟΣ
ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ
ΕΥΡΥΜΕΔΟΝΤΑΣ, κατήγορος του Αριστοτέλη για ασέβεια
ΕΥΡΥΜΕΔΩΝ Αθηναίος στρατηγός του Πελοπ. Πολέμου
ΕΥΡΥΜΙΔΗΣ

ΕΥΡΙΜΟΣ
ΕΥΡΥΝΟΜΗ
ΕΥΡΥΝΟΜΟΣ
ΕΥΡΥΠΥΛΗ - (μια των Αμαζόνων )
ΕΥΡΥΠΥΛΟΣ (Ευρύπυλος) Όνομα (α) ηγεμόνος του Ορμενίου Θεσσαλίας πολεμιστή στην Τροία (β) Υιού του Ποσειδώνος (γ) Υιού του Ηρακλέους, κ.ά.
ΕΥΡΥΠΩΝ
ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ
ΕΥΡΥΣΘΕΝΗΣ
Ευρυσθένης (ευρύς+ σθένος) ο καρτερικότατος.
Ευρυσθεύς
Ευρύστρατος
ΕΥΡΥΤΗ - (Ευρύτη) (α) Ατθίς Νύμφη, (β) Ηρωίς εξ Αιτωλίας, κόρη του Ιπποδάμου.
Ευρυτίων ΕΥΡΥΤΟΣ (Εύρυτος) (α) Ένας από τους Γίγαντες φονευθείς από τον Διόνυσο, (β) Ένας εκ των 300 της μάχης των Θερμοπυλών όπου επέμεινε να πολεμήσει καίτοι τυφλός, (γ) Πυθαγόρειος φιλόσοφος, κ.α.
ΕΥΡΥΦΩΝΤΑΣ
ΕΥΡΩΠΗ
ΕΥΣΣΩΡΟΣ
ΕΥΤΕΡΠΗ (ευ+ τέρπω) η πολύ ευχάριστη, Μούσα, προστάτης της λυρικής ποίησης .
ΕΥΤΟΚΙΟΣ (Ευτόκιος) Ευτόκιος ο Ασκαλωνίτης, μαθηματικός του Γ’ μ.Χ. Από τους τελευταίους πλατωνικούς.
ΕΥΤΥΧΗΣ (Ευτύχης) Σφραγιδογλύφος υιός του Διοσκουρίδη, αδελφός και ομότεχνος των Ηροφίλου και Ύλλου. Προερχόμενοι από τας Αιγάς έζησαν στην Ρώμη τον Α’ μ.Χ. Αιώνα.
ΕΥΦΗΜΟΣ
ΕΥΦΗΤΗΣ
ΕΥΦΟΡΒΟΣ

ΕΥΧΗΝΩΡ
ΕΥΦΟΡΙΩΝ είχε τρεις γιους τον Αισχύλο τον Αμεινία και τον Κυναίγειρο και οι τρεις πολέμησαν ηρωικά κατά τους Μηδικούς πολέμους
ΕΥΦΡΑΝΩΡ (Ευφράνωρ) (α) Γλύπτης, σύγχρονος του Πραξιτέλους, (β) Ρόδιος ναυτικός, κ.α.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ (Εφιάλτης) (α) Υιός του Αλωέως, αδελφός του Ώτου (μυθολογία),
ΕΧΕΚΛΗΣ
ΕΧΕΜΒΡΟΤΟΣ (Λυρικός Ποιητής)
ΕΧΕΠΩΛΟΣ
ΕΧΕΣΤΡΑΤΟΣ.
ΈΧΕΤΟΣ

ΕΧΕΦΡΩΝ
ΕΧΕΫΚΟΣ
ΕΧΙΟΣ

ΖΕΥΣ
ΖΕΝΩΝ
ΖΕΥΞΙΔΑΜΟΣ
ΖΕΥΞΙΔΑΣ
ΖΕΥΞΙΠΠΟΣ
ΖΗΘΟΣ
ΖΩΠΥΡΟΣ
ΉΒΗ (ήβη: ακμή) η πάντοτε θαλερή, νέα
ΗΓΗΣΙΚΛΗΣ, βασιλιάς της Σπάρτης (Ηρόδοτος βιβλίοα §65)
ΗΓΗΣΙΣΤΡΑΤΟΣ & Ιοφών - Υιοί (από παράνομο γάμο) του Πεισιστράτου
ΗΔΕΙΑ
ΗΕΤΙΩΝ
ΗΙΟΝΕΥΣ
ΗΛΕΚΤΡΑ αδελφή του ΟΡΕΣΤΗ κόρη του ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ και της ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ, (ηλέκτωρ: ο ακτινοβολών ήλιος) η ακτινοβολούσα από χάρη
ΗΛΙΞ
ΗΝΙΟΠΕΥΣ
ΉΝΟΨ
ΗΠΟΤΙΔΗΣ

ΗΡΑΚΛΕΗΣ
ΉΡΑ
ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ στη "Σατύρου επιτομή", θέλησε (ο Ζήνων) να ανατρέψει τον τύραννο Νέαρχο -άλλοι λένε τον Διομέδοντα - και συνελήφθη (ο Ζήνων)
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ήταν γιος του Βλόσωνος
ΗΡΑΚΛΗ
ΗΡΙΓΟΝΗ - ( γέννησε τον ΣΤΑΦΥΛΟΝ με τον ΔΙΟΝΥΣΟ )
ΗΡΙΠΠΙΔΑΣ
ΗΡΟΔΙΚΟΣ
ΗΡΟΦΙΛΗ - Μια από τις Σίβυλλες.
Ηρώ - (Ήρα) η προσωποποίηση της Θεάς Ήρας
ΗΡΩΔΙΑΝΟΣ
ΉΡΩΣ, επωνυμία του Διονύσου
ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ.
ΉΦΑΙΣΤΟΣ

ΘΑΛΠΙΟΣ
ΘΑΛΕΙΑ
ΘΑΛΕΙΑ, θάλλω) η δροσερή, η ωραία, Μούσα προστάτης της κωμωδίας
ΘΑΛΗΣΤΡΙΑ. (βασίλισσα των αμαζόνων επί Μ. Αλεξάνδρου)
ΘΑΛΛΙΣ
ΘΑΛΥΣΙΟΣ
ΘΑΜΑΡΗΣ
ΘΑΜΥΡΙΣ Νικητής στην ωδή κατά τους Πυθικούς αγώνες.
ΘΑΡΣΙΠΠΟΣ
ΘΕΑΙΗΤΟΣ ο Αθηναίος, (417-369 π.Χ.) Μαθητής του Πλάτωνα και αργότερα καθηγητής της Ακαδημίας, συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη των μαθηματικών της σχολής, προ του Ευδόξου, ο Πλάτωνας του αφιέρωσε τον διάλογο "Θεαίτητος".
ΘΕΑΝΩ
Θέμις - (τίθημι> θεσμός) η θεά του Δικαίου, η άκρως δίκαιη.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΑ
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ (θέμις+ κλέος) ο ένδοξος υπερασπιστής του δικαίου.
ΘΕΟΓΕΝΗΣ ( Αθηναίος στρατηγός , ένας των Τριάκοντα Τυράννων )
ΘΕΟΓΝΙΣ
ΘΕΟΔΟΥΣΑ
ΘΕΟΚΛΥΜΕΝΟΣ
ΘΕΟΛΥΚΟΣ (Θεόλυκος) Επικός ποιητής των Αλεξανδρινών χρόνων.
ΘΕΟΜΝΗΣΤΟΣ (Θεομνήστος) Ακαδημαϊκός Πλατωνικός φιλόσοφος της «Νέας Ακαδημείας», Α’ π.Χ.
ΘΕΟΠΟΜΠΟΣ (Θεόπομπος) Όνομα (α) ιστορικού και ρήτορος εκ Χίου, Δ’ π.Χ., (β) Αθηναίου κωμωδιογράφου (γ), Βασιλέως της Σπάρτης.
ΘΕΟΠΡΟΠΟΣ (Θεόπροπος) Γλύπτης της αρχαιότητος, εφιλοτέχνησε αγάλματα στους Δελφούς.
ΘΕΡΣΙΠΠΟΣ ή κατ΄ άλλους Ο ΕΥΚΛΗΣ ήταν ο μαραθωνοδρόμος που αμέσως μετά την νικηφόρο μάχη κάλυψε την απόσταση από τον Μαραθώνα στην Αθήνα για να αναγγείλει το χαρούμενο μήνυμα ‘’ ΧΑΙΡΕΤΕ ΝΙΚΩΜΕΝ ‘’ και να ξεψυχήσει . Πλούταρχος Ηθικά 347.
Θερσίτης

ΘΕΣΣΑΛΟΣ
ΘΕΣΤΩΡ
ΘΕΤΙΣ
ΘΗΒΑΙΟΣ
ΘΗΡΕΥΣ
ΘΗΡΥΚΙΩΝ
ΘΗΡΩ - Τροφός το Άρη
ΘΗΣΕΥΣ
ΘΙΒΡΑΧΟΣ
ΘΟΑΣ
ΘΟΗ
ΘΟΥΚΛΗΣ Θουκιδίδης βιβλίοζ §3
Θουκυδίδης (Θεού+ κύδος: δόξα) ο δοξάζων τον θεό.
ΘΟΩΝ ΘΟΩΤΗΣ
ΘΟΩΣΑ
ΘΡΑΣΙΟΣ
ΘΡΑΣΟΚΛΗΣ
ΘΡΑΣΣΑ - ( γυναίκα του ΙΠΠΩΝΟΥ, μητέρα του ΠΟΛΥΦΟΝΤΗ )
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ (θρασύς+ βουλεύομαι) ο τολμηρά σκεπτόμενος.
ΘΡΑΣΥΜΗΔΗΣ
ΘΡΑΣΥΜΗΛΟΣ ΘΥΕΣΤΗΣ
ΘΥΜΒΡΑΙΟΣ
ΘΥΜΕΛΗ
ΘΥΜΟΙΤΗΣ ΙΑΛΜΕΝΟΣ
ΘΩΡΑΞ
ΊΑΙΡΑ
ΙΑΝΑΣΣΑ
ΙΑΝΕΙΡΑ
ΙΑΝΘΗ
ΙΑΠΕΤΟΣ
ΙΑΣΙΩΝ
ΊΑΣΟΣ
ΙΑΣΩΝ (ίασις: θεραπεία) ο θεραπευτής.
ΙΑΤΡΟΚΛΗΣ
ΙΑΤΡΟΚΛΗΣ
ΙΔΑΙΟΣ
ΊΔΗΣΙΔΟΜΕΝΕΥΣ
ΙΘΑΙΜΕΝΗΣ
ΊΘΑΚΟΣ
ΙΚΑΡΙΟΣΙΚΕΤΑΩΝ
ΊΚΑΡΟΣ
ΙΚΜΑΛΙΟΣ
ΙΛΑΕΙΡΑ Κόρη του Λεύκιππου και αδελφή της Φοίβης. - συζ. Του Διόσκουρου Κάστορα, μ. Του Άναξι.
ΙΛΑΕΙΡΑ - Κόρη του Λεύκιππου και αδελφή της Φοίβης
ΙΛΙΟΝΕΥΣ